Er ontstond echter eerder op de dag hieromtrent al enig tumult. Binnen de regering – met name de PS – bestonden nog twijfels of de begroting voldoende geld uit de Vlaamse middenklasse zou zuigen. Maar zij werden gerustgesteld en meneer De Croo stond daarop te trappelen om zich wederom vast te klampen aan enige profilering, al was het deze keer niet vanwege een Italiaanse deerne. De pers schoof aan en de begroting werd aan hen voorgesteld en kreeg een voorproefje. Een eindje verderop zat N-VA-fractieleider en VVB-erevoorzitter Peter De Roover een koffietje te drinken wanneer hij het nieuws ontving dat journalisten blijkbaar voorrang krijgen op volksvertegenwoordigers. “Ah, zit dat zo?” moet hij wel hebben gedacht terwijl hij de koffie waarin hij zich net verslikte van zijn das veegde. De toon was alvast gezet.

Vooraleer er een woord werd uitgesproken, kondigde De Roover aan dat hij het halfrond zou verlaten, naar aanleiding van de persconferentie waarnaar ik zonet verwees. De eerste minister zag er echter geen graten in. Integendeel zelfs, hij startte de State of the Union* met een sneer richting de N-VA: “Een van de kernwaarden van democratie in mijn ogen is respect. En ik moet zeggen, ik heb bijzonder veel respect voor het feit dat Vlaams Belang en PVDA in deze zaal gebleven zijn. Want weet u, weglopen, de rug draaien naar mekaar, dat is pas het dieptepunt van de democratie en dat is spijtig genoeg wat wij hier gezien hebben.” De N-VA-fractie was niet meer aanwezig, maar zal wel gedacht hebben dat ze droomde. Het feit dat zij qua respect lessen zou moeten krijgen van een partij die de grootste twee partijen van Vlaanderen en zelfs van België aan de kant schuift, slaat alles.